به گزارش فارس،حمید بقایی درباره سرنوشت 50 هزار سرباز باستانی که اجسادشان طی ماه‌های اخیر در مصر کشف شد و باستانشناسان ایتالیایی هویت آنها را منتسب به ارتش کمبوجیه ایران عنوان می‌کردند، اظهار داشت: سازمان میراث فرهنگی 2 ماه پیش نامه‌ای را خطاب به علاءالدین یوسف؛ رئیس دفتر حافظ منافع مصر در ایران ارسال کرد تا هماهنگی‌های لازم برای اعزام هیئت کاوش از ایران به مصر و انجام حفاری‌های مشترک صورت پذیرد، اما تاکنون هیچ پاسخی از سوی مصریها دریافت نشده است.
وی در ادامه افزود: این نامه توسط خوشنویس؛ معاون میراث فرهنگی کشور تهیه و ارسال شد.
معاون رئیس جمهوری ادامه داد: برای پیگیری این نامه، نامه پیرو را نیز طی روزهای آتی برای دفتر حافظ منافع مصر مجدداً ارسال خواهیم کرد تا بتوانیم برای بررسی هویت این سربازان اقدامی را بتوانیم انجام دهیم.
بقایی گفت: موضوع شناسایی هویت 50 هزار سرباز کشف شده در مصر مورد تأکید رئیس جمهوری است.
این سربازان در 525 سال پیش از میلاد مسیح بر اثر گرفتار شدن در توفان شن، زنده در زیر لایه‌های شن صحرا مدفون شده بودند.
این سربازان بعد از 7 روز راهپیمایی در بیابان به منطقه‌ای می‌رسند که هم اکنون با نام "الخرقه " شناخته می‌شود پس از آن بود که سربازان ایرانی ناپدید شدند و هیچ کس اثری از آنها نیافت.
هرودوت در تاریخ خود به بادهای شدیدی اشاره می‌کند که همزمان با حضور ایرانیان از سمت جنوب وزیدن گرفت و گرد بادها و توفان‌های شن عظیم حاصل از آن سربازان ایرانی را در بر گرفت.
داستان گم شدن ارتش کامبیز ـ کمبوجیه ـ اگر چه در خاطرها مفقود شد و هیچ رد پایی از سربازان ایرانی بدست نیامد تا اغلب دانشگاهیان آن را داستانی خیالی بپندارند. اما اکنون دو دانشمند باستان شناس ایتالیایی ادعا می‌کنند که شواهد برجسته ای یافته اند که ارتش ایران در توفان شنها دفن شده است. دو برادر ایتالیایی "آنجلو " و "الفردو " کستیگلیونی که به خاطر کشف مشهور خود در 20 سال پیش در شهر تاریخی مصر، "شهر طلا " ، معروفیت جهانی پیدا کرده بودند ادعای جدیدی را مطرح کرده‌اند.
فیلم باستان شناسی که در فستیوال "روورتو " نشان داده شده، بیانگر تحقیق 13 ساله و همچنین 5 سال اعزام هیئت باستان شناسی به این منطقه است.آنها در سال 1996 شروع به این فعالیت کردند در ضمن اعزام هیئت‌های باستان شناسی آنها آهن آلاتی را در نزدیکی "سیوا " پیدا کردند و در حالیکه آنها برروی منطقه کار می کردند، اجساد و استخوان‌های انسان‌هایی را در یک گودال یافتند و آنها این گودال را یک پناهگاه طبیعی در نظر گرفتند آن یک صخره به طول 114.8 فوت و 5.9 فوت عرض و 9.8 فوت عمق یافتند از این پناهگاهای طبیعی زیاد در صحرا یافت می‌شود اما این یکی در آن منطقه تنها پناهگاه بوده است و اندازه آن برای پناه بردن و در امان ماندن از توفان شن مناسب است. اما فلزیاب‌های یک باستان شناس مصری تعدادی خنجر برنزی و چندین کمان پیدا کرد.
حدود یک چهارم مایل دورتر از پناهگاه تیم باستان شناسی یک بازوبند نقره‌ای پیدا کرد و همچنین گوش آویز و چندین حلقه که شبیه تکه‌های گردنبند بوده‌اند. تجزیه و تحلیل گوشوارها بر اساس عکس‌های بدست آمده نشان می‌دهد که آنها مطمئناً به دوران هخامنشیان تعلق داشته‌اند و حلقه‌های کروی که از نقره ساخته شده‌اند و یک آویز کوچک از نقره که در پنج قرن قبل از میلاد مسیح در ترکیه بدست آمده است مشابه همین آویز است. آنها همچنین گورهای دسته جمعی با هزاران استخوان سفید پیدا کرده‌اند و می‌گویند که بقایای لشکر "کامبیز " ـ کمبوجیه ـ نیز باید در این منطقه موجود باشد.
